Als ik een vliegtuig zit dan zijn er op de lange vluchten altijd lichamelijke eigenaardigheden te constateren. Het slapen vergt eigenlijk dezelfde inspanning als niet slapen. Je ligt voortdurend in de knoop met jezelf. Mijn buik en vooral darmkanalen vullen zich hierdoor ongewenst met lucht.
Vooral de 'kanalen' van mijzelf als de mensen om mij heen vertonen behoorlijke onwil op een niet gewenst moment. Op een dergelijke plek als deze zou ik juist dolgraag mijn darmen even willen laten 'uitwaaien'. Alleen durf ik dat niet. De kans dat je door je buurman word veroordeeld tot de aanstichter en verspreider van een ultieme penetrante geur is immers volop aanwezig. Het zou zowaar kunnen gebeuren dat mijn knetterende scheet de oorzaak word van een ware slemppartij. Dat we opeens een noodstop moeten maken en dat ik als schetencreator de rest van mijn leven op Groenland moet doorbrengen.
Ik zie de krantenkoppen al verschijnen; 'Stinkende Hollandse hel op vlucht naar USA' of 'Darmkanaal van Nederlander veroorzaakt onverwachte tussenlanding'
Nee dat gaat mij niet gebeuren. Mijzelf in duizend bochten wringend om maar geen windje te laten ontsnappen knijp ik de bekende spier krampachtig dicht.
Mijn buik sputtert tegen. Ik raak verwonderd over de enorme kracht in mijn onderlichaam van organen die zich duidelijk eenzaam opgesloten voelen Ze dwingen mij in onmogelijke zitposities op mijn stoel. Oohh stond ik maar al op de voorplecht van dat jacht waar we mee gaan varen. Dan kon ik mijn intieme geurtjes door de oceaanwinden laten meevoeren. Zal je net zien dat op zo'n moment je darmen wel de rust zelve zijn.
Als ik nou de airco op mij richt en keihard aanzet? In één klap alles naar buiten persend? Alleen dan krijgt wel de buurman achter zich in volle glorie een deel van mijn lijfelijkheid in zijn smoel. Dus dan word het toch gedwongen schotten springen op Groenland.
Dus houd ik mij moedwillig en beleefd keurig netjes in.
Opeens vanuit het niets slaat een bijzondere lucht van riool vermengd met de geserveerde kip van vanochtend vanuit de stoel voor mij naar achteren.... Baf! Zo regelrecht in mijn gezicht! Om gelijk weer weggeblazen te worden door de blazende airco..... Beng!
De scheet drapeert zich over de nog slapende buurvrouw achter mij. Gelijkertijd hoor ik een enorme zucht van opluchting voor mij.
Ik gluur tussen de stoelen door naar de dame die zo getergd word. Met een gelukzalige glimlach op haar gezicht draait ze zich dromend nog een keer om. Duidelijk genietend van de geur van 'vers' gebakken kipfilet. Zal ik ..zal ik ook? Groenland ligt immers alweer achter ons.
Beng! De buurman, een rabbijn naast mij laat nu ook een knetter. Woesj...! Zowaar tegen een passerende stewardess op....Holy shit! Breed glimlachend schenkt ze mij nog een glas cola in. Ik voel hoe de lucht zich werkelijk toch bij mij nu echt onverhoopt een weg gaat banen...Ohhhhh! Maar dan neemt de onhoudbare explosieve druk opeens af....Ja Coke rules! What a woman! What a medicine!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten